Του Δημήτρη Μάρδα
Αν. καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Ο κος Μηταράκης, Αναπληρωτής Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, σε πρόσφατη συνέντευξη του (Antenna TV, εκπομπή Παπαδάκη, της 21/2/2012) επικαλέσθηκε το Νόμο 3068/2002, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι αρχαιολογικοί τόποι, ο ορυκτός πλούτος και άλλα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου δεν μπορεί να εκποιηθούν υπέρ των πιστωτών μας γιατί αυτό προβλέπει ο Νόμος.
Ο Νόμος αυτός είναι προέκταση του Άρθρου 94 του Συντάγματος. Το Άρθρο 94 γράφει μεταξύ άλλων «…Οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά κατά του Δημοσίου και της των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου όπως ο Νόμος ορίζει.».
Πρώτη παρατήρηση. Το Σύνταγμα της χώρας προστατεύει τους πιστωτές της και δε χρειάζεται άλλο Δίκαιο για το σκοπό αυτό.
Ως προς το Νόμο 3068 ειδικότερα, αυτός ορίζει (στο Άρθρο 4 παρ. 1) ότι «Η αναγκαστική εκτέλεση για να ικανοποιηθεί χρηματική απαίτηση κατά του Δημοσίου…γίνεται με κατάσχεση της ιδιωτικής (δηλ. της εμπορεύσιμης) περιουσίας αυτών. Αποκλείεται η κατάσχεση απαιτήσεων που πηγάζουν από την έννομη σχέση δημοσίου δικαίου ή απαιτήσεων χρηματικού ή μη αντικείμενου το οποίο έχει ταχθεί για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού».
Ερώτηση απλή προς κάθε άτομο, εραστή της εξουσίας στη μελλοντική (όπως πιστεύει) κυβέρνηση της Ν.Δ:.
Πώς και με ποια λογική ο ορυκτός πλούτος της χώρας και ιδίως ο ανεκμετάλλευτος (πετρέλαια Αιγαίου κλπ) δε θεωρείται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου; Επίσης, πώς αν και εν πολλοίς ανεκμετάλλευτος και θαμμένος στα έγκατα της γης «αποτελεί περιουσιακό στοιχείο που έχει ταχθεί για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού» και ως εκ τούτου, η εκποίησή του απειλεί τη λειτουργία του κράτους;
Περιουσιακό στοιχείο εξυπηρέτησης ειδικού σκοπού του Δημοσίου, είναι λόγου χάρη, τα αποθέματα 90 ημερών πετρελαίου της χώρας, που εξυπηρετούν την ασφάλειά της. Είναι επίσης, τα στρατόπεδα και τα πολεμικά αεροδρόμια, όπως και άλλα περιουσία στοιχεία μη εμπορεύσιμα που εξυπηρετούν άμεσα ένα ειδικό σκοπό.
Αν λοιπόν υπάρχει τέτοιας μορφή σύγχυση στους εν δυνάμει (κατά την άποψη τους) κυβερνόντες σήμερα, αύριο τι θα γίνει όταν κυβερνήσουν πάλι; Μήπως πάλι θα αντιληφθούν ετεροχρονισμένα τα λάθη που θα κάνουν;
Ως προς τη αδυναμία εκποίησης, υπέρ των πιστωτών της χώρας, των αρχαιολογικών της χώρων, εδώ επισημαίνεται ότι οι τελευταίοι προστατεύονται από διεθνείς συμβάσεις. Οπότε δε χρειαζόμαστε το ελληνικό σύνταγμα ή τους νόμους μας για να τους προστατεύσουμε. Και αυτό δεν είναι γνωστό στους εν δυνάμει κυβερνόντες;
Αν. καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Ο κος Μηταράκης, Αναπληρωτής Τομεάρχης Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας, σε πρόσφατη συνέντευξη του (Antenna TV, εκπομπή Παπαδάκη, της 21/2/2012) επικαλέσθηκε το Νόμο 3068/2002, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι αρχαιολογικοί τόποι, ο ορυκτός πλούτος και άλλα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου δεν μπορεί να εκποιηθούν υπέρ των πιστωτών μας γιατί αυτό προβλέπει ο Νόμος.
Ο Νόμος αυτός είναι προέκταση του Άρθρου 94 του Συντάγματος. Το Άρθρο 94 γράφει μεταξύ άλλων «…Οι δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται αναγκαστικά κατά του Δημοσίου και της των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου όπως ο Νόμος ορίζει.».
Πρώτη παρατήρηση. Το Σύνταγμα της χώρας προστατεύει τους πιστωτές της και δε χρειάζεται άλλο Δίκαιο για το σκοπό αυτό.
Ως προς το Νόμο 3068 ειδικότερα, αυτός ορίζει (στο Άρθρο 4 παρ. 1) ότι «Η αναγκαστική εκτέλεση για να ικανοποιηθεί χρηματική απαίτηση κατά του Δημοσίου…γίνεται με κατάσχεση της ιδιωτικής (δηλ. της εμπορεύσιμης) περιουσίας αυτών. Αποκλείεται η κατάσχεση απαιτήσεων που πηγάζουν από την έννομη σχέση δημοσίου δικαίου ή απαιτήσεων χρηματικού ή μη αντικείμενου το οποίο έχει ταχθεί για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού».
Ερώτηση απλή προς κάθε άτομο, εραστή της εξουσίας στη μελλοντική (όπως πιστεύει) κυβέρνηση της Ν.Δ:.
Πώς και με ποια λογική ο ορυκτός πλούτος της χώρας και ιδίως ο ανεκμετάλλευτος (πετρέλαια Αιγαίου κλπ) δε θεωρείται ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου; Επίσης, πώς αν και εν πολλοίς ανεκμετάλλευτος και θαμμένος στα έγκατα της γης «αποτελεί περιουσιακό στοιχείο που έχει ταχθεί για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού» και ως εκ τούτου, η εκποίησή του απειλεί τη λειτουργία του κράτους;
Περιουσιακό στοιχείο εξυπηρέτησης ειδικού σκοπού του Δημοσίου, είναι λόγου χάρη, τα αποθέματα 90 ημερών πετρελαίου της χώρας, που εξυπηρετούν την ασφάλειά της. Είναι επίσης, τα στρατόπεδα και τα πολεμικά αεροδρόμια, όπως και άλλα περιουσία στοιχεία μη εμπορεύσιμα που εξυπηρετούν άμεσα ένα ειδικό σκοπό.
Αν λοιπόν υπάρχει τέτοιας μορφή σύγχυση στους εν δυνάμει (κατά την άποψη τους) κυβερνόντες σήμερα, αύριο τι θα γίνει όταν κυβερνήσουν πάλι; Μήπως πάλι θα αντιληφθούν ετεροχρονισμένα τα λάθη που θα κάνουν;
Ως προς τη αδυναμία εκποίησης, υπέρ των πιστωτών της χώρας, των αρχαιολογικών της χώρων, εδώ επισημαίνεται ότι οι τελευταίοι προστατεύονται από διεθνείς συμβάσεις. Οπότε δε χρειαζόμαστε το ελληνικό σύνταγμα ή τους νόμους μας για να τους προστατεύσουμε. Και αυτό δεν είναι γνωστό στους εν δυνάμει κυβερνόντες;
