Κανείς δεν τους ξεχνάει

Την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 1981 στις 5μ.μ ο αγώνας Ολυμπιακός-ΑΕΚ είχε ολοκληρωθεί με θριαμβευτή τον Ολυμπιακό 6-0. Η χαρά των οπαδών του φθάνει στα ουράνια. Ο ενθουσιασμός ήταν ακόμη μεγαλύτερος στην Θύρα 7 του Φαληρικού γηπέδου. Εκεί όπου παραδοσιακά μαζεύονται οι ποιο ένθερμοι οπαδοί του Ολυμπιακού. Μια χαρά που όμως δεν θα κρατούσε για πολύ.

Οι φίλαθλοί των "ερυθρόλευκων" παραληρούν από ενθουσιασμό και ανυπομονούν να εγκαταλείψουν τις κερκίδες, ώστε να βρεθούν στην έξοδο των παικτών από τα αποδυτήρια για να τους αποθεώσουν.

Σε λίγα λεπτά η Θύρα 7 είχε γεμίσει με κόσμο. Οι σκάλες το ίδιο. Σε ελάχιστο χρόνο, κόσμος βρίσκεται εγκλωβισμένος, σωριάζεται και ποδοπατείται από τους επερχόμενους. Ένα ανθρώπινο τείχος έχει σταματήσει την έξοδο των υπολοίπων από την θύρα.

Όσοι δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί αρχίζουν και πιέζουν ώστε να βγουν όσο πιο γρήγορα γίνεται χωρίς να αντιληφθούν ότι συνθλίβονται ανθρώπινα κορμιά. Αμέσως διαδίδεται η είδηση ότι υπάρχουν τραυματίες και νεκροί. Οι πανηγυρισμοί σύντομα μετατρέπονται σε θρήνο.

Οι σκηνές είναι εφιαλτικές. Δεκάδες άνθρωποι εκλιπαρούν για βοήθεια. Κόσμος προσπαθεί να ανασύρει τους νεκρούς και να τραβήξει τους τραυματίες. Πολλοί ήταν αυτοί που είχαν χάσει τις αισθήσεις τους. "Ανοίξτε τις πόρτες", φώναζε ο κόσμος. Μέσα σε συνθήκες πανικού μεταφέρονται με φορεία στο Τζάνειο. Όλοι οι θάνατοι οφείλονται σε ασφυξία.