Δαίμονες, οὐκ ᾔδειν, ὅτι λούεται ἡ Κυθέρεια,
χερσὶ καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους.
Ἱλήκοις, δέσποινα, καὶ ὄμμασιν ἡμετέροισι
μήποτε μηνίσῃς θεῖον ἰδοῦσι τύπον.
Νῦν ἔγνων· Ῥοδόκλεια, καὶ οὐ Κύπρις. Εἶτα τὸ κάλλος
τοῦτο πόθεν; σύ, δοκῶ, τὴν θεὸν ἐκδέδυκας.
Θεοί, δεν ήξερα εδώ πως λούζεται η Κυθέρεια
και στα μαλλιά της έδωσαν τη λευτεριά τα χέρια.
Έλεος, δέσποινα, μην πεις τα μάτια να μου σβήσουν
γιατί το θεϊκό κορμί έτυχε ν’ αντικρίσουν...
Ωχ! Τη Ροδόκλεια εγώ με Κύπρι έχω μπερδέψει...
Τότε, το κάλλος από πού;... Μην τη θεά έχεις κλέψει;...
