Επανερχόμαστε και πάλι μετά τις πολυήμερες διακοπές μας σε δημοφιλή θέρετρα της ημεδαπής και της αλλοδαπής, για να σχολιάσουμε ένα ακόμα από τα παρατράγουδα της χειρότερης θρησκείας του κόσμου, της Ορθοδοξίας, η οποία δυστυχώς μαστίζει σε ποσοστό 98% (το υψηλότερο παγκοσμίως) τη χώρα μας και τους κατοίκους της.
Θα πληροφορηθήκατε πιθανότατα ότι η Ρωσική «δικαιοσύνη» επέβαλε 2ετη φυλάκιση στο Ρωσικό γυναίκειο συγκρότημα «Μουνί των Ταραχών», αγγλιστί «Pussy Riot», με την κατηγορία ότι βεβηλωσε τη μεγαλύτερη Ορθόδοξη Εκκλησία στον κόσμο, το Ναό του Χριστού Σωτήρος στη Μόσχα το Φεβρουάριο του 2012, πραγματοποιώντας συναυλία εντός της Εκκλησίας.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 44% των Ρώσων πολιτών τάχθηκε υπέρ της δίκης μελών του συγκροτήματος, ωστόσο τεράστια υπήρξε η διεθνής συμπαράσταση στα κατηγορούμενα μέλη από δεκάδες διάσημους καλλιτέχνες ανά τον κόσμο.
Αξιοσημείωτη βέβαια και η συμπαράσταση χιλιάδων ατόμων από τη χώρα μας, κυρίως μέλη του αντρικού φύλου, οι οποίοι ως γνήσιοι σεξουαλικά στερημένοι Χριστιανοί δεν άντεξαντο θέαμα από τα «φρούτα» της «Ρωσικής πορτοκαλέας» τα οποία αντίκρισαν και δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να προβούν σε πράξεις αχαλίνωτου αυνανισμού τον οποίον τόσο καλά γνωρίζουν.
Η ταπείνη ετούτη στήλη ωστόσο δεν εκπλήσσεται διόλου απ όλα αυτά, καθώς έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τονίζουμε πως όλες αυτές οι κωμικοτραγικές καταστάσεις έχουν σαν κύρια αιτία τους από την μια την Ορθοδοξία και από την άλλη τον Κομμουνισμό, δηλαδή δυο δογματικές καταστάσεις στις οποίες η «μητέρα Ρωσία» έχει αριστεύσει τις προηγούμενες δεκαετίες.
Απλά να υπενθυμίσουμε για τους αναγνώστες μας πως τόσο η Ρωσία, όσο και η πρώην Σοβιετική Ένωση έχουν καταγράψει μια μακρά περίοδο θρησκευτικών αγκυλώσεων με πλείστα όσα συμβάντα.
Ήδη από τον 10ο αιώνα μ.Χ. η Ρωσική κυβέρνηση διατηρούσε πολύ στενές σχέσεις με την επίσημα αναγνωρισμένη θρησκεία, την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτοί οι δεσμοί έγιναν ακόμα πιο στενοί όταν ο Πέτρος ο Μέγαςκατήργησε το 1721 το γραφείο του Πατριάρχη της Μόσχας αντικαθιστώντας το με ένα είδος «Ιεράς Συνόδου» που λειτουργούσε υπό τον τότε αυτοκρατορικό νόμο, κάτι που συνεχίστηκε μέχρι το 1917 και την επανάσταση των Μπολσεβίκων.
Ωστόσο και μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, το Κομμουνιστικό Κόμμα που κυβερνούσε τη Σοβιετική Ένωση ήταν αρκετά ενεργό σε θρησκευτικές υποθέσεις, ακόμα και αν ήταν θεωρητικά υπέρ τη αθεΐας. Ειδικότερα μεταξύ 1917 και 1922 εκτελέστηκαν πάνω από 1.000 ιερείς (χαρακτηριστική πρακτική των φιλειρηνιστών κομμουνιστών), με τις σχέσεις εκκλησίας – κράτους να παραμένουν στενές μέχρι και την πτώση του κομμουνισμού το 1990.
Στα τέλη του 1990 ωστόσο, το Ρωσικό Κοινοβούλιο με δύο νόμου αποκήρυξε την Ορθόδοξη Εκκλησία ως επίσημη εκκλησία της Ρωσίας, κάτι που γινόταν για πρώτη φορά στα χρονικά. Ωστόσο το προοδευτικό αυτό μέτρο δεν κράτησε πολύ καθώς το 1997 ο μέθυσος Γέλτσιν περιόρισε με νόμο τις δραστηριότητες των θρησκευτικών οργανώσεων στο εσωτερικό της Ρωσίας. Πλήρης ελευθερία δινόταν μόνο σε κάθε θρησκευτική οργάνωση επίσημα αναγνωρισμένη από τη σοβιετική κυβέρνηση πριν από το 1985, όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία, οΙουδαϊσμός, το Ισλάμ και ο Βουδισμός. Από τις επίσημα αναγνωρισμένες θρησκείες αποκλείστηκαν χωρίς προφανή λόγο, ο Καθολικισμός και οΠροτεσταντισμός παρότι πληρούσαν τα κριτήρια.
Άλλωστε όπως έχουμε αναφέρει αρκετές φορές, το μίσος των Ορθόδοξων Χριστιανών για Καθολικούς και Προτεστάντες είναι κάτι σαν το μίσος των άσχημων γυναικών για τις όμορφες: ανεξήγητο και ατέλειωτο...
